М І Н Ә Ж А Т
Мына адамдар жас үйірсе көзіме,
Қорлық көрсе ет жүрегім езіле.
Сонда, Раббым, шарасыз күй кешем де,
Бас ұрамын қайта келіп өзіңе.
МЕНІ СҮЙРЕП КЕЛЕ ЖАТҚАН - ТӨЗІМ ҒОЙ,
СОҢҒЫ ТАБАН ТІРЕР ЖЕРІМ - ӨЗІҢ ҒОЙ!
Егер мені түсінбесе адамзат,
Болған кезде мынау Дүние - маған жат.
Құлдығыңа бас ұрам да сол күні,
Құзырыңа қайта барам қадамдап.
СЫЙДЫРМАСА МЫНАУ БАЙТАҚ КЕҢ ДАЛА,
МЕНІ, РАББЫМ, ТҮСІНЕТІН - СЕН ҒАНА.
Өгейсітсе бір күн мені ақ таңдар,
Ада еткен кезде бүткіл бақтан бар.
Сенен медет күтем сонда зарығып
Аятымды іштей оқып жаттанды әр.
ҚҰРАНДАҒЫ ӘРБІР СӨЗІҢ - ЕМІМ ҒОЙ,
МЕНІ ҚАЙРАР - САҒАН ДЕГЕН СЕНІМ ҒОЙ!
Өмірімнен кетсе бір күн мағына,
Бәзбіреулер балта шапса бағыма.
Кең пейілді,
Кешірімшіл - сен ғана,
Шағым айтып барам Саған тағыда.
ЖАРЫЛҚАЙТЫН СЕН ҒОЙ КӨҢІЛІ ЖАРЫМДЫ,
АЙТҚЫЗБАЙ-АҚ ҰҒЫНАТЫН ЖАНЫМДЫ.
Сенен ғана медет күтем, тек сенен,
Рақымыңа бөленермін жетсе дем.
Сен – БІЛУШІ,
Сен – ЕСТУШІ, КӨРУШІ,
Мен ӨЗІҢЕ – өзімнен де көп сенем.
ЕҢ ҚҰДІРЕТТІ,
ЕҢ ДАНЫШПАН,
ЕҢ ДАНА,
БАР ӘЛЕМНІҢ БИЛЕУШІСІ - СЕН ҒАНА!
